Rzadko piszemy o wydarzeniach, które nie dotyczą naszego regionu, ale kiedy otrzymałem tą smutną wiadomość, naszła mnie refleksja, która dotyczy również naszych małych Tatr.
Fakty
Estelle Balet – 21-letnia, zwyciężczyni tegorocznego Freeride World Tour została zasypana przez lawinę o długości prawie kilometra! Do wypadku doszło niedaleko szwajcarskiej miejscowości Orsieres, gdzie w lokalnych górach razem ze znajomymi nagrywała swój przejazd do nowego filmu. Podczas nagrywania panował 3 stopień zagrożenia lawinowego. Estelle miała w planie zjechać żlebem, którym chwilę wcześniej pocisnął jej znajomy. Niestety nie miała tyle szczęścia co poprzednik i porwała ją spora lawina!
Estelle miała ze sobą wszystko co mieć powinna – kask, plecak z poduszką i zestaw lawinowego ABC. Niestety zanim przybyła pomoc serce mistrzyni zatrzymało się, a akcja reanimacyjna nie przyniosła skutku. Odeszła zbyt szybko…
Dlaczego ?
Podczas freeride’owych produkcji, gdzie helikopter wywozi rider’a na szczyt dziewiczej góry analizowane są różne scenariusze. Na każdy z nich, cały zespół jest maksymalnie przygotowany. Jak pokazuje tragiczny wypadek Estelle, nawet najlepsze przygotowanie w obliczu takiej siły może być niewystarczające.
Sztuka odpuszczania
Plecaki lawinowe, detektory, rady „co robić kiedy porwie nas lawina” itd. – cała technologia i badania w zderzeniu z potęgą natury zdają się na niewiele. Kiedy porywa nas śnieżna fala i tracimy orientację ciężko jest analizować i realizować kolejne kroki prawidłowego postępowania w takiej sytuacji, dlatego jeszcze raz zachęcam, żeby nie testować swojego szczęścia. Jeżeli otaczające nas warunki mówią, że zrobienie kolejnego kroku może (choć w najmniejszym stopniu) grozić lawiną to lepiej odpuścić, bo góry nie uciekną. Z własnego doświadczenia wiem, że najtrudniejszym elementem skituringu jest „nauka odpuszczania” – szczególnie dziewiczych żlebów pełnych świeżutkiego puchu.
Wielka Konkluzja!
O napisaniu tego krótkiego tekstu myślałem praktycznie przez cały sezon. Niejednokrotnie na szczytach dość stromych żlebów (kiedy „analizowałem” którędy tutaj zjechać żeby było w miarę bezpiecznie) spotykałem na krótką chwilę osoby, które miały jeden cel – zjechać przed innymi bo warun lepszy. Taki wyścig szczurów, który troszkę przypominał tą oto scenę:
Na koniec mała anegdota. Kiedy kilka lat temu kupowałem plecak lawinowy ostro negocjowałem cenę. W końcu sprzedawca napisał „ceny nie zniżę, poczekam do pierwszego zasypanego trupa, żeby popyt wzrósł”. Nasz Janusz Biznesu miał sporo racji – przypominamy sobie o bezpieczeństwie, kiedy jest już za późno.
Mateusz Mróz
