Schronisko w Dolinie Roztoki było drugim polskim schroniskiem wybudowanym w Tatrach z inicjatywy Towarzystwa Tatrzańskiego. Średniej wielkości, przytulne i z dobrym jedzeniem!
Trochę historii
Budowa pod nadzorem ks. Wojciecha Roszka i Leopolda Świerza ukończona została w roku 1876. Schronisku nadano wówczas imię Wincentego Pola – zasłużonego geografa, propagatora turystyki górskiej oraz odważnego patrioty, uczestnika Powstania Listopadowego. Schronisko w pierwszych latach gościło wielu znamienitych gości m.in.: Walerego Eljasza-Radzikowskiego, Tytusa Chałubińskiego i Stanisława Witkiewicza. Przed Roztokę biegła bowiem droga w kierunku Morskiego Oka i Tatr Wysokich.
W latach 1911-1912 wybudowano w miejscu pierwszego budynku, nowe większe schronisko, które w okresie międzywojennym było kilkakrotnie rozbudowywane.
W tym czasie do ksiąg pamiątkowych wpisało się wielu aktorów, poetów, polityków i artystów. Schronisko stanowiło dla Taterników bazę wypadową na słowacką część Tatr, bowiem możliwa była w tym czasie przeprawa przez rzekę Białkę płynącą obok roztockiej polany.
W latach 70. i 80. schronisko było miejscem spotkań polskich himalaistów, którzy w tym czasie dokonywali pierwszych wejść na azjatyckich ośmiotysięcznikach.
Oddalone obecnie od głównego szlaku do Morskiego Oka schronisko wraz z niezwykłą polaną zachowało w sobie urok dawnych lat.
O Terenie
Dolina Roztoki, to dolne przedłużenie Doliny Pięciu Stawów i mimo, że są to rejony zbliżone geograficznie, to reprezentują różne Tatrzańskie widoki. Roztoka ma długość około 4,5km, jej dnem płynie potok, a okolice są wypełnione jednym z najlepiej zachowanych lasów w Polskich Tatrach. Przez Dolinę prowadzą między innymi szlaki na Koński Żleb, Świstową Czubę czy Siklawę.
Galeria zdjęć
